در این مقاله روند تغییرات بارش، دمای کمینه و بیشینه شهر مشهد با استفاده از دادههای درازمدت ۶۵ ساله (۲۰۱۵-۱۹۵۱) در مقیاس روزانه مورد بررسی قرار گرفته است . بدین منظور به بررسی تغییرات بیش از ۳۰ شاخص مرتبط به متغیرها مذکور همچون شمار روزهای داغ و سرد، شمار شبهای داغ و سرد، شمار دوره های خشک و مرطوب، طول فصل رشد، امواج گرمایی، امواج سرمایی، تداوم بارشهای یک روزه و پنچ روزه، روند خشکسالی های ماهانه و سالانه به روش SPI و SPEI ، شدت بارندگیهای سنگین و خیلی سنگین و . . . پرداخته شد است. در این راستا نخست دادهها به لحاظ کمی و کیفی مورد بررسی آماری قرار گرفتند. سپس به محاسبه شاخصهای انتخابی اقدام گردید. نتایح امر نشان داد شهر مشهد به لحاظ اقلیمی شهری آسیب پذیر میباشد. به طوری که متوسط دمای شهر مشهد از افزایش ۰۸/۱ درجهسلسیوسی طی این شش دهه برخوردار شده است. به تبع افزایش دما، شاخصهای مرتبط با دمای بیشینه با افزایش نسبی روبرو بودند. به طوری که روزهای گرم، شبهای گرمسیری، دوره های خشک، امواج گرمایی و … روندی افزایشی داشته اند. با توجه به افزایش روزهای گرم نیاز سرمایشی شهرها در طول فصل تابستان افزایش مییابد. بر اساس دمای کمینه روزانه روزهای سرد و همراه با یخبندان و همچنین امواج گرمایی کاهش یافته است. متغیر بارش از رفتاری نوسانی برخوردار است؛ البته متغیر بارش دارای روندی کاهشی است ولی میزان این کاهش به لحاظ آماری در سطحی معنیدار نمیباشد. تمامی این موارد بیانگر این است که اقلیم شهر مشهد در حال تغییر و رو به گرمتر شدن نسبت به گذشته است. گرمایش ناشی از تغییر اقلیم باعث پیامدهای متعددی همچون کاهش آب، افزایش بیماری میگردد و به اقتضای آن امنیت غذایی و آب را تحت شعاع خود قرار میدهد. لازمه اینکه بتوانیم نسبت به این تغییر اقلیم از آسیب پذیری کمتری برخوردار باشیم سازگاری با آن با افزایش آگاهی مردم و همچنین تغییر سبک زندگی آنها میباشد. در غیر اینصورت آسیبی جدی نه تنها در حوزه اقلیم بلکه پیامدهای ناشی از آن در حوزه‌های سلامت و امنیت عمومی به این کلان شهر و به تبع آن به کشور وارد خواهد آمد.
کلمات کلیدی: تغییر اقلیم، آشکارسازی، خشکسالی، امواج گرمایی، شاخصهای حدی.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.