شناخت مخاطرات تونل‌ها و ارزیابی پایداری و ایمنی در هر سه مرحله طراحی، اجرا و بهرهبرداری، با توجه به صرف هزینه‌های فراوان برای ساخت تونل‌های درون‌شهری امری اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین شناخت، ارزیابی، مدیریت و کنترل عوامل خطرزا که در اغلب موارد، امکان وقوع و بزرگی آن‌ها با عدم قطعیت بالایی همراه است، باید مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله به‌منظور بررسی پایداری تونل‌های مترو در زمان بهرهبرداری از اطلاعات تونل مترو خط ۷ تهران به استثنای ۵/۷ کیلومتر ابتدایی مسیر (از کیلومتر ۵۰۰+۷ تا ۰۰۰+۲۶) استفاده شده است. بدین منظور ابتدا تمامی عوامل تأثیرگذار بر پایداری تونل مترو، شناسایی‌شده و سپس با استفاده از روش قضاوت توسط کارشناسان شاخصی با عنوان شاخص پایداری (SI) تدوین شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داده است که پارامترهای قابلیت تورم و لهیدگی، سطح آب زیرزمینی و زلزله از پراهمیت‌ترین پارامترها و پارامترهای رودخانه و کیفیت مصالح مورد استفاده از پارامترهای بسیار کم‌اهمیت و پارامترهای ظرفیت باربری سامانه نگهداری، صلبیت سامانه نگهداری و پل‌های مجاور سازه از پارامترهای کم‌اهمیت در پایداری تونل در زمان بهرهبرداری در هر پهنه هستند. همچنین پهنه‌های ۱۶ (کیلومتر ۹۰۰+۱۶ تا ۵۰۰+۱۷) و ۲۰ (کیلومتر ۱۳۰+۲۱ تا ۰۰۰+۲۲) دارای بالاترین شاخص پایداری بوده و می‌توانند به‌عنوان سازه پدافندی غیرعامل نقش خوبی ایفا کنند. پهنه‌های ۱ (کیلومتر ۵۰۰+۷ تا ۸۶۰+۷)، ۵ (کیلومتر ۸۰۰+۸ تا ۱۶۰+۹) و ۱۷ (کیلومتر ۵۰۰+۱۷ تا ۱۷۰+۱۹) دارای پایین‌ترین شاخص پایداری هستند لذا لازم است از مراقبت و نگهداری بیشتری برخوردار باشند و گروه‌های امدادی باید به این پهنه‌ها دسترسی آسان‌تری داشته تا در مواقع لزوم امدادرسانی صورت گیرد.
کلمات کلیدی: شاخص پایداری، روش قضاوت توسط کارشناس، پدافند غیرعامل.
.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.