یکی از مهم‌ترین اقدامات در راستای کاهش خسارات ناشی از اعمال یک تهدید، سنجش میزان خطرپذیری دارایی‌ها است. مقاله حاضر باهدف ارائه الگویی برای سنجش میزان خطرپذیری داراییهای یک پهنه جغرافیایی (برای مثال یک استان) به ارزیابی خطرپذیری این دارایی‌ها می‌پردازد. ارزیابی خطرپذیری درواقع یک نوع پیش‌بینی خسارت‌دیدگی در مقابل تهدیدها و خسارت‌های احتمالی ناشی از اعمال یک تهدید بر یک دارایی هست. بر همین اساس شناخت کانون‌ها و پهنه‌های خطرپذیر متأثر از داراییهای اساسی یا به تعبیری مراکز ثقل در یک پهنه جغرافیایی، سبب جلوگیری از بروز خسارات گسترده و یا کاهش قابل‌توجه آسیب به این مراکز پراهمیت خواهد شد.
روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- تحلیلی است. بر این اساس ابتدا داراییهای پراهمیت در پهنه موردنظر که می‌تواند یک شهر، یک استان یا یک کشور باشد، شناسایی می‌گردد. سپس بر اساس شاخص‌های تعریف‌شده، ارزش هر یک از دارایی‌ها، میزان تهدیدات آن‌ها و همچنین اندازه آسیب‌پذیری این دارایی‌ها در برابر اعمال هریک از تهدیدات متصور، از طریق نظرسنجی در قالب پرسشنامه از متخصصان و ارزیابی‌های میدانی آن‌ها تعیین‌شده و درنتیجه میزان خطرپذیری داراییهای پراهمیت واقع شده در آن پهنه، مشخص می‌گردد.
در مقاله حاضر نقشه خطرپذیری (ریسک) داراییهای پراهمیت موجود در یک پهنه از کشور، در مقابل هر یک از تهدیدها و درنتیجه اولویت‌بندی میزان خطرپذیری این دارایی‌ها ارائه می‌گردد. مدیران و برنامه‌ریزان استانی و ملی می‌توانند با توجه به اطلاعاتی که با استفاده ازاین‌روش از میزان خطرپذیریِ داراییهای پراهمیت موجود در پهنه تحت مسئولیتِ خود به دست می‌آورند، اقدام به اولویت‌بندی و برنامه‌ریزی برای کاهش خطر کنند. این موضوع می‌تواند باعث کاهش چشمگیر آسیب‌پذیری‌ها شود یا پیامدهای تهدیدهای احتمالی را به حداقل ممکن کاهش دهد.
کلمات کلیدی: ارزیابی خطرپذیری، زیرساخت، داراییهای اساسی، تهدید، آسیب‌پذیری.
.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.