ﺑﺎم ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺑﺨﺸﯽ از ﺗﻼش ﻫﺎ ﺑﺮای ﭘﺎﯾﺪار ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﯾﮑﯽ از راه ﺣﻠﻬﺎی ﻣﺪرن ﺑﺮای ﻣﺸﮑﻼت ﺷﻬﺮی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪه ﺑﺎم ﺳﺒﺰ در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ آب ﻫﺎی رواﻧﺎب ﺷﻬﺮی، ﮐﺎﻫﺶ اﺛﺮات ﮔﺎزﻫﺎی ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ای، ﺗﻨﻮع ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺘﯽ درﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه ﺷﻬﺮی )ﮔﯿﺎﻫﺎن و ﺟﺎﻧﻮران(، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﺎﺑﺶ اﺷﻌﻪ ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ، ﺑﻬﺒﻮد و ﺗﻠﻄﯿﻒ ﻫﻮا، ﮐﺎﻫﺶ دﻣﺎ، ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از آﺗﺶ ﺳﻮزی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ، ﮐﺎﻫﺶ ﻧﻔﻮذ ﺗﺎﺑﺶ اﻟﮑﺘﺮوﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺲ ، ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ اﻗﻠﯿﻤﯽ و اﯾﺠﺎد ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻣﻄﺒﻮع در ﺷﻬﺮ، ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ و ﮐﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﻮا، ذﺧﯿﺮه اﻧﺮژی و ﮐﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﯽ ﺻﻮﺗﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﺳﺎﻟﻬﺎی اﺧﯿﺮ ﺑﺮ روی اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻨﯽ، زﯾﺴﺘﯽ ﻣﺤﯿﻄﯽ، اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﺎم ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺴﯿﺎری ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ اﻣﺎ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ اﯾﻦ ﺑﺎم ﺑﺮ روی ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﻧﺎب ﺷﻬﺮی ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﮐﻤﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺟﻤﻊ ﺑﻨﺪی ﻣﺸﺨﺼﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اراﺋﻪ ﻧﮕﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺎم ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻫﺒﺮدی در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺷﻬﺮی ﻣﯽ ﭘﺮدازد. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ از ﺑﺎم ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﺖ ﺣﻀﻮر اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه در ﺷﻬﺮﻫﺎی اﻣﺮوزی ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﺗﺎﺛﯿﺮات ﺑﺎم ﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮی در ﺑﻌﺪ اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ وﯾﮋه ﺑﺮ اﺛﺮات ﮐﯿﻔﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ رواﻧﺎب ﺷﻬﺮی ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ. ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﮐﯿﻔﯿﺖ آب رواﻧﺎب ﺧﺮوﺟﯽ از ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﺑﺮ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ و ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﻏﻠﻈﺖ ﻓﺴﻔﺮ، ﻧﯿﺘﺮوژن، ﻓﻠﺰات ﺳﻨﮕﯿﻦ و pH در رواﻧﺎب ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺷﺴﺘﺸﻮی اوﻟﯿﻪ و ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﮐﻮددﻫﯽ، آﻟﻮدﮔﯽ رواﻧﺎب و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ وﺿﻮح ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﯾﻦ واﻗﻌﯿﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺑﺎم ﺳﺒﺰ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺗﺎﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﻧﺎب در ﻣﺤﯿﻂ ﺷﻬﺮی وﺟﻮد دارد.
کلمات کلیدی: ، ﺑﺎم ﺳﺒﺰ، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار، ﮐﯿﻔﯿﺖ رواﻧﺎب ﺷﻬﺮی، آﻟﻮدﮔﯽ
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.