ﺳﯿﻞ ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﺘﻤﻞﺗﺮﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻗﺎﺑﻞ وﻗﻮع در ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ و ﻧﻮاﺣﯽ ﺷﻬﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﯿﻔﯿﺖ رﺧﺪاد آن ﻣﯽ-ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺴﺎرات ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮی ﺑﺮای ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎر آورد. ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز روشﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺠﺮﺑﯽ و ﯾﺎ ﻋﺪدی ﺑﺮای ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﺣﺠﻢ ﺳﯿﻼب در ﺣﻮﺿﻪﻫﺎی آﺑﺨﯿﺰ ﻣﺠﺎور رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﻫﯿﺪروﻟﻮژی ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ درﺻﺪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﺑﺮآورد ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ از روش ﻫﯿﺪروﮔﺮاف واﺣﺪ ﺑﺪون ﺑﻌﺪ، اراﺋﻪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎزﻣﺎن ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺧﺎک اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮای ﻣﺤﺎﺳﺒﻪی ﻣﯿﺰان ﺣﺪاﮐﺜﺮ دﺑﯽ ﺳﯿﻼب در ﻣﻨﻄﻘﻪی آﺑﺨﯿﺰ ﮐﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮای ﭘﻨﺞ زﯾﺮﺣﻮﺿﻪی ﻣﻨﻄﻘﻪی ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﻣﮑﺎن ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺣﺠﻢ ﺳﯿﻼب ﻗﺎﺑﻞ وﻗﻮع ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﯿﺰان ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ در ﻓﺼﻮل ﻣﺨﺘﻠﻒ رﺷﺪ و ﺧﻮاب وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﻧﻤﻮدارﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﯿﺰان ﺳﯿﻼب ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺎرش، ارﺗﻔﺎع رواﻧﺎب و ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ ﺧﺎک ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻧﻮﯾﺴﯽ در ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺘﻠﺐ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮای ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺷﺎره داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺰان ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮای ﯾﮏ زﯾﺮﺣﻮﺿﻪی ﻣﺸﺨﺺ از ﻣﻨﻄﻘﻪی ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ درﺻﺪ ﺟﺬب رﻃﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﺎک ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﺷﺎﻫﺪ ﮐﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ دﺑﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺳﯿﻼب ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد.
کلمات کلیدی: دﺑﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺳﯿﻼب، ارﺗﻔﺎع رواﻧﺎب، روش ﻫﯿﺪروﮔﺮاف واﺣﺪ، ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ، ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺎرش ﻓﺼﻠﯽ.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.