تاب آوری در واقع توانایی یک سیستم در تحمل تنش‌های وارده به آن و کارا ماندن و همچنین بازگشت به سطح کارایی موردنظر می باشد. تاب آوری دارای جنبه های مختلفی است و از دیدگاه های متفاوتی قابل بررسی می باشد از طرف دیگر وقوع مکرر سیل در مناطق شهری مساله مهمی است که می تواند خسارات مالی و جانی فراوانی به جوامع تحمیل نماید و تاب آوری و کارایی محیط شهر را کاهش دهد. امروزه نگرش به مخاطرات طبیعی تغییرات چشمگیری داشته و دیدگاه غالب از تمرکز بر کاهش “آسیب‌پذیری” به افزایش “تابآوری” تغییر یافته است. تاب آوری تأسیسات فاضلاب در برابر سیل باعث به حداقل رساندن آسیب و بهبودی سریع از اختلالات وارد آمده به تأسیسات می گردد. پدیده مخرب جوی و اقلیمی سیل، ۳۵% مصایب طبیعی جهان را به خود اختصاص داده است و خسارات ناشی از آن در جهان سالانه بالغ بر میلیاردها دلار است. بالاترین خسارات تلفات انسانی در بین بلایای طبیعی به سیل نسبت داده شده است. سیستم های فاضلاب نقشی مهم و کلیدی را در حفاظت از سلامت و بهداشت جامعه و محیط زیست ایفا میکنند. لذا هرگونه قطع و توقف در سرویسدهی سیستم فاضلاب، خواه ناشی از بحرانهای طبیعی و خواه ناشی از رخدادهای غیرطبیعی، میتواند تأثیرات بهداشتی زیاد و گستردهای را در سطح جامعه به همراه داشته و باعث گسترش نارضایتی در سطح جامعه گردد. در این راستا، در این مقاله راهکارهای پیشگیرانه برای افزایش تابآوری تاسیسات فاضلاب ارائه شده است.
کلمات کلیدی: تابآوری، سیلاب شهری، تأسیسات فاضلاب
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.