مدیریت ریسک فرآیندی دوره‌ای شامل شناسایی، تحلیل، ارزیابی و پایش می‌باشد. مراحل یاد شده فرآیند محور بوده و نقص در پیاده‌سازی هر یک منجر به ضعف در عملکرد سیستم مدیریتی می‌گردد. در این میان نقش ارزیابی ریسک شاید از دیگر مراحل پر رنگ‌تر باشد چراکه یک ارزیابی دقیق نشان می‌دهد که ریسک شناسایی شده برای سازمان چه میزان خطر در پی دارد و چشم‌پوشی در برابر آنچه تبعات سنگینی را متوجه سازمان می‌کند. از اینرو حجم وسیعی از مطالعات پیرامون مدیریت ریسک منعطف به روشهای ارزیابی ریسک است. از طرف دیگر در دنیای امروز با توجه به ریسکهای فراساختاری همچون اتفاقات سیاسی (گسترش تروریسم، تغییر دولت‌های محلی)، گرم شدن هوای سطح زمین، اتفاقات جوی (نظیر پدید ال نینو) و مواردی از این دست و تأثیر این ریسکهای فراساختاری بر ریسکهای درون ساختاری موجب پیچیده شدن فرآیند ارزیابی‌ها شده چراکه تنها پارامترهای متمایز کننده ریسکهای داخلی را برای ارزیابی کافی نمی‌بیند. از اینرو با پیچیده‌تر شدن ریسکهای پیرامونی، بدیهی است که روشهای اندازه‌گیری و ارزیابی آن‌ها نیز دستخوش تغییر و توسعه شود. یکی از مهم‌ترین روشهای توسعه یافته ارزیابی ریسک، به‌عنوان روش هیبریدی، اگرچه به جهت پیچیدگی در کاربرد نسبت به دو روش دیگر (کمی و کیفی) از فراوانی کمتری برخوردار است اما به جهت دقت در اندازه‌گیری فاکتورهای کمی و کیفی ریسک به‌صورت همزمان، امروزه به‌عنوان ثمره‌ای از توسعه روشهای ارزیابی ریسک مطرح شده و موضوع اصلی این مقاله می‌باشد. این مقاله علاوه بر معرفی تکنیک‌های نوع هیبریدی می‌کوشد تا با یک دید مقایسه‌ای بستری برای انتخاب شایسته محققان برای کارهای تحقیقاتی خود فراهم آورد.
کلمات کلیدی: مدیریت ریسک، روشهای ارزیابی ریسک، روشهای ارزیابی هیبرید ریسک
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.