ﻟﺒﻪﻫﺎی آبﻫﺎی درون ﺷﻬﺮی ﯾﮑﯽ از ﻏﻨﯽﺗﺮﯾﻦ ﺣﯿﺎتﻫﺎی ﺷﻬﺮی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دارای ﻧﻘﺶ ارﺗﺒﺎﻃﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی و ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺷﻬﺮی و ﻗﺴﻤﺘﯽ ﻋﻤﺪه از زﯾﺮ ﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮی ﺑﻮده و ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ اﮐﻮﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺴﺆوﻟﯿﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮای ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻫﻤﺠﻮار ﺑﺎ ﻟﺒﻪ آب ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﻮﺳﻌﻪ و رﺷﺪ ﭘﺮﺷﺘﺎب ﺷﻬﺮﻫﺎ، ﻣﻮﺟﺐ اﯾﺠﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ در ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﻨﺘﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺷﻬﺮﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ، دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎری از رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎی ﺷﻬﺮی و ﺣﺮاﯾﻢ آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﮑﺎنﻫﺎی ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﺷﻬﺮی و رو ﺑﻪ زوال ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺘﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪهاﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﺷﻨﺎﺧﺖ رودﺧﺎﻧﻪ آﺑﺸﻮران و اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮای ارﺗﻘﺎء ﮐﯿﻔﯿﺖ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻮﺟﻮد و اﺣﯿﺎ روش ﻫﺎی ﭘﺎﯾﺪاری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﮐﻪ در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ رودﺧﺎﻧﻪ آﺑﺸﻮران از ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﭘﻞ دﻟﮕﺸﺎ ﺗﺎ ﭘﻞ ﭼﻮﺑﯽ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯿﺪاﻧﯽ و ﭘﯿﻤﺎﯾﺶ ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ و ﻣﺮور اﻟﮕﻮﻫﺎ و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی ﻃﺮاﺣﯽ اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ در ﺳﻄﺢ ﻣﻠﯽ و ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻮده و در ﺑﺨﺶ ﺷﻨﺎﺧﺖ وﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮد، روش ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮐﯿﻔﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺳﻨﺎدی و ﻣﯿﺪاﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ﺷﺮاﯾﻂ و اﻗﺪاﻣﺎت ﻻزم ﺑﺮای ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺒﻪ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از روشﻫﺎی ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﻼب ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻣﺴﺘﺨﺮج ﺷﺪه از ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﻣﻠﯽ و ﺟﻬﺎﻧﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊﺑﻨﺪیﻫﺎ، اﻟﮕﻮﻫﺎ و ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎی ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ و داﺧﻠﯽ در اﺣﯿﺎ و ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارزشﻫﺎی زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ و اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﻨﻈﺮه ﺳﺎز ﺗﻮﺟﻪ و اﻫﻤﯿﺖ وﯾﮋهای داده ﺷﺪه ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﻗﺪام ﺟﻬﺖ ﮐﻨﺘﺮل و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﻼب ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺎﯾﺮ اﺑﻌﺎد و ﺟﻨﺒﻪﻫﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ.
کلمات کلیدی: ﭘﺎﯾﺪاری ﻟﺒﻪ رودﺧﺎﻧﻪ، اﺣﯿﺎی اﮐﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﻼب، ﺗﺠﺮﺑﯿﺎت ﻣﻠﯽ و ﺟﻬﺎﻧﯽ، رودﺧﺎﻧﻪ آﺑﺸﻮران
.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.