ﺑﻪﻃﻮرﮐﻠﯽ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻮﺳﻌﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖ ﻫﺎی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﭘﺎک ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﺑﺮای اﯾﺠﺎد زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی دوﭼﺮﺧﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب روﺷﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺟﺬاب دوﭼﺮﺧﻪ ﺿﺮوری اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ روﯾﮑﺮد ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺒﮑﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺑﺮای ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮدازد. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺪل ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮی ﭼﻨﺪﻣﻌﯿﺎره ﺑﻪﮐﺎرﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ- اﻗﺘﺼﺎدی، ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﮐﺎرﺑﺮی زﻣﯿﻦ، ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺷﺒﮑﻪ ﻣﻌﺎﺑﺮ، زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﺗﺴﻬﯿﻠﺎت دوﭼﺮﺧﻪ اﺳﺖ. ﺗﻤﺎم ﺷﺎﺧﺺﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﺑﺰارﻫﺎی آﻧﺎﻟﯿﺰ ﻓﻀﺎﯾﯽ (ﻧﺮم اﻓﺰار Arcmap) و ﺑﺮ اﺳﺎس وزن آﻧﻬﺎ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﻘﺎدﯾﺮ وزن ﻫﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺷﺎﺧﺺ دﯾﻮﯾﺲ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﻄﺢ اﯾﻤﻨﯽ و ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ آن ﺗﻌﯿﯿﻦ درﺟﻪ ﻣﺴﯿﺮ دوﭼﺮﺧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ روش ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﮐﺎرﺑﺮان دوﭼﺮﺧﻪ و ﻃﺮاﺣﯽ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ و ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﯾﮏ ﺷﺒﮑﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﻫﺪاف اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺗﺤﻘﻖ روﯾﮑﺮد ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ۱ در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان اﺳﺖ.
ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺧﺮوﺟﯽ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺷﺒﮑﻪ دارای ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ اﯾﺠﺎد ﻣﺴﯿﺮ دوﭼﺮﺧﻪ در راﺳﺘﺎی اﺳﺘﺮاﺗﮋی اوﻟﯿﻦ و آﺧﺮﯾﻦ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﺎ دوﭼﺮﺧﻪ ﺷﻬﺮی (از ﻧﻘﺎط ﻣﻮﻟﺪ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎی ﻋﻤﺪه ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ و اداﻣﻪ ﺳﻔﺮ از اﯾﻦ اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻘﺎط ﺟﺎذب ﺳﻔﺮ) ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ. ﻃﻮل اﯾﻦ ﺷﺒﮑﻪ ۵۵۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ۲۲ﮔﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮداری ﺗﻬﺮان اﺳﺖ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ۵ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎرت واﺣﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﭘﺎک ﺑﻪ اﺟﺮا درﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﺤﻮرﻫﺎی ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮداری ﺗﻬﺮان جهت ﺗﻬﯿﻪ ﻃﺮح ﻫﺎی اﺟﺮاﯾﯽ اﺑﻠﺎغ ﺷﺪه اﺳﺖ.
کلمات کلیدی: ﺷﺒﮑﻪ دوﭼﺮﺧﻪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی، ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﭼﻨﺪﻣﻌﯿﺎره، GIS.
.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.