به طور خلاصه، این کتاب تحت عنوان «گزارش پس از سانحه پلاسکو» در جهت برداشتن گامی برای ترمیم مقولهای مغفوله در فرآیند مدیریت بحران کشور و به خصوص شهر تهران میباشد که اهتمام به آن میتواند نقش بسیار مهمی در بهبود عملکرد و کارایی پاسخ در سوانح و بلایا داشته باشد. گزارش حاضر اگرچه اولین گام و اولین محصول در این زمینه محسوب میگردد، ولی با این وجود با چارچوبها و استانداردهای بینالمللی فاصله زیادی ندارد و بدیهی است که گزارشات بعدی به مرور زمان و هرساله و با تجربیاتی که طی مانورها و سوانح واقعی حاصل میگردد ارتقاء خواهد یافت. این اثر علاوه بر اینکه مخاطبین خود را با مبانی و چارچوب تهیه و تدوین «گزارش پساکنش» آشنا میسازد، دستورالعمل و فرمهای مربوطه را نیز در اختیار ایشان قرار داده و در نهایت نمونهای ملموس تحت عنوان «گزارش پس از سانحه پلاسکو» را ارائه مینماید تا هیچ کم و کاستی در این زمینه باقی نماند. درج خلاصه برخی گزارشات که توسط مراجع مختلف تهیه شده است نیز از این رو بوده است که خواننده را از مراجعه و جستجوی منابع مختلف تا حدود زیادی بینیاز نماید.
تفاوت عمده این گزارش با گزارشات دیگری که در ارتباط با سانحه پلاسکو تهیه و تدوین گردیده است و به نوعی میتوان این گزارشات را مکمل یکدیگر دانست، در این است که «گزارش پس از سانحه پلاسکو» عمده توجه خود را بر فاز پاسخ به این سانحه متمرکز کرده و کمتر به علل و عوامل آن و تمهیدات مربوط به ایمنی سازه، قوانین و مقررات و از این قبیل موضوعات پرداخته است. البته از آنجا که عملکرد و سازوکارهای مرحله پاسخ به سوانح در حقیقت محصول فاز آمادگی در چرخه مدیریت بحران میباشد، اینگونه میتوان اظهار کرد که این گزارش علاوه بر کم و کیف عملکرد پاسخ به این سانحه بر ظرفیتسازیهایی که باید قبل از وقوع چنین رخدادی در مرحله آمادگی به انجام میرسید نیز اشاره دارد. موضوع قابل ذکر دیگر اینکه تهیهکنندگان گزارش حاضر بنا به دلایلی مستندسازی، ارزیابی و تحلیل سطح تاکتیکال (فرماندهی، هماهنگی و کنترل) را در صحنه پاسخ به سانحه پلاسکو ملحوظ قرار دادهاند و نه اقدامات تکنیکال که شامل جزئیات مربوط به عملیاتهای انفرادی و تیمی میباشد. بر این باوریم که فعالیتهای فنی و تکنیکی نیروها و تیمهای فوریتی در شرایط اضطراری از وضعیت به مراتب بهتری نسبت به اقدامات فرماندهی، هماهنگی و کنترل برخوردار است.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.