کشور ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی، شرایط اقلیمی و وضعیت زمین‌شناختی جزء ۱۰ کشور حادثه‌خیز جهان است. وقوع بحران‌های طبیعی سالانه بین سه تا پنج هزار میلیارد تومان به کشور خسارت وارد نموده و زندگی مردم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این میان نقش مهم و ارتباط تنگاتنگ شریان‌های حیاتی در فرآیند مدیریت جامع بحران شهری و تاثیرات اقتصادی آن‌ها بر حساسیت عملکرد این سیستم مي‌افزايد. همچنين آسيب‌پذیر بودن شریان‌های حیاتی موجب فلج شدن امدادرسانی در زمان بحران و خسارات جبران‌ناپذیر می‌گردد.

چهارمین کنفرانس جامع مدیریت بحران و HSE با رویکرد ایمنی و تاب‌آوری شهری و نگاه ویژه به درس‌های آموخته از حادثه پلاسکو در تیرماه سال 1396 در دانشگاه تهران برگزار می‌شود. در این رویداد و در سخنرانی‌های کلیدی، دانشمندان برجسته و متخصصان حرفه‌ای مرتبط با این حوزه، آخرین یافته‌ها، مبانی و راهبردهای آینده در زمینه مدیریت کاهش ریسک سوانح را ارائه می‌کنند. بسیاری از پژوهشگران و مدیران در زمینه کاهش ریسک سوانح در این کنفرانس، سازمان‌ها، افراد و موضوعات مرتبط با حوزه کاری خود را یافته و توسعه می‌دهند.

موقعیت زمین‌شناختی ایران و وجود گسل‌های جوان و فعال، و وجود بارگذاری بالای جمعیت در نزدیکی و یا بر روی پهنه‌های گسل فعال و وجود بافت فرسوده از عمده دلایل ریسک بالای زلزله در این سرزمین است. شاهد ماجرا، وقوع زلزله‌های مخرب و ویرانگر در تاریخ ایران، ازجمله در چند دهه اخیر است. امروزه با پیشرفت علم، راه پیشگیری، آمادگی و پاسخ مناسب برای زلزله‌های یادشده تا حد زیادی فراهم و قابل دسترس است. تا جاییکه در کشورهای پیشرفته (مانند ژاپن) و در حال توسعه موفق (مانند شیلی) با لرزه‌خیزی بالا، میزان خسارات مالی و جانی افراد به حداقل رسیده است.

خلیج فارس اصیل‌ترین نام جغرافیایی و نامی است بر جای مانده از کهن‌ترین منابع، که از سده‌های پیش از میلاد بطور مستمر در همه زبان‌ها و ادبیات جهانی استفاده شده‌است. منطقه حساس و استراتژیک خلیج فارس و تنگه هرمز به دلیل وجود ذخایر عظیم انرژی یکی از مناطق مهم جغرافیایی جهان به حساب می‌آید که همواره در روند تحولات تاریخی فراز و نشیب‌های زیادی را متحمل شده است. این منطقه از مناطق مهم آبی جهان است و از جهات گوناگون دارای ویژگی‌های متمایزی در مقایسه با سایر مناطق جهان می‌باشد که به آن برجستگی فوق‌العاده‌ای بخشیده است.

از حدود 50 سال پیش که برای اولین بار عبارت توسعه پایدار در ادبیات بشر وارد شد تا به امروز، اهداف آن که شامل تامین نیازهای اساسی، بهبود استانداردهای زندگی برای همه، حفاظت و مدیریت بهتر اکوسیستم‌هاست در همه سطوح (محلی، ملی، منطقه‌ای، و جهانی) پیگیری و اجرا می‌شود. اما توسعه پایدار در شهرها، به علت جمعیت رو به رشد و فعالیت‌های اقتصادی، به‌ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، توجه بیشتری را جلب کرده است.