ایران یکی از کشورهایی است که همواره در معرض بحران‌های مختلف قرار داشته است. هر جا بحران وجود دارد به ابزار مدیریت آن یعنی رسانه نیز نیاز است. رسانه به‌عنوان ابزاری برای مدیریت بحران حوادث، می‌تواند نقش دوگانه‌ای ایفا نماید؛ به این معنی که می‌تواند با عملکرد صحیح و به هنگام خود هم به کاهش دامنه بحران پرداخته و بحران زدا باشد و یا اینکه با پوشش خبری ناقص و ناکارآمد خود، گستره بحران را افزایش داده و یا حتی به بروز بحران‌هایی جدید منجر شود و به عبارتی بحران‌زا شود.
با توجه به اهمیت رسانهها و همچنین بحران آتش‌سوزی و فروریزش ساختمان پلاسکو، در این مقاله که بر اساس پژوهشی به روش تحلیل محتوا نگاشته شده، به این سؤال اساسی پاسخ داده شد که پوشش خبری رسانه‌های مختلف در این بحران چگونه بوده است؟
نتایج حاصل از این بررسی مبین آنست که پرداخت پرحجم سازمان صداوسیما و سایر رسانه‌های کشور به موضوع حادثه پلاسکو به سبب وظایف اجتماعی‌شان لازم و ضروری بود. رسانه‌های اجتماعی و شهروند خبرنگاران از حیث اصل سرعت در اطلاع‌رسانی برترین رسانه در پوشش خبری رویداد بودند، اما از حیث دقت و جامعیت دچار نقصان بودند. رویکرد رسانه ملی را در این حادثه می‌توان کمی، رویدادی و توأم با رویکرد قانون طبیعی عنوان کرد. راهبرد در رسانه ملی واکنشی و توأم با هیجان و بزرگنمایی به جهت حجم پرداخت به موضوع بود. جهت‌گیری رسانه ملی وجه اطلاع‌رسان داشته و عمدتاً در حمایت از ارگان‌های امدادی و به‌ویژه شهرداری بود. مطبوعات و خبرگزاری‌ها از نظر شاخص سرعت خبرگزاری‌ها پس از شبکه‌های اجتماعی بالاترین سرعت را داشتند و از نظر شاخص حجم نیز عملکرد خبرگزاری‌ها مطلوب ارزیابی شده. خبرگزاری‌ها و مطبوعات راهبردی فعال توأم با بزرگنمایی در این حادثه اتخاذ کردند. عملکرد رسانه‌های متعلق به شهرداری سرعت و حجم اطلاع‌رسانی مطلوب داشته اما از نظر شاخص صحت و دقت نسبتاً متعارض عمل کردند، راهبرد این رسانهها واکنشی و فعال بوده و جهت‌گیری‌ها عمدتاً اطلاع‌رسان و حمایتی بود.
کلمات کلیدی: پوشش خبری، پلاسکو، رسانه ملی، خبرگزاری‌ها، رسانه‌های اجتماعی، رسانه‌های شهرداری.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.