ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر چرخه هیدرولوژی با عدم قطعیت همراه می‌باشد. این مطالعه، به ارزیابی عدم قطعیت در برآورد اثر تغییر اقلیم بر رودخانه زایندهرود برای دوره آتی ۲۰۴۹-۲۰۲۰ پرداخته است. بدین منظور، خروجی ۲۲ مدل GCM تحت سناریوهای انتشار RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 استخراج شده و به‌منظور کاهش عدم قطعیت بین خروجی‌های مدل‌های GCM، از روش میانگین‌گیری بیزی جهت وزن‌دهی به خروجی‌های مدل‌های منتخب با توجه به عملکرد آن‌ها در دوره پایه استفاده شد. نتایج نشان داد مدل‌های مختلف GCM توانایی‌های متفاوتی در برآورد متغیرهای اقلیمی و هیدرولوژی منطقه‌ای داشته و استفاده از تحلیل عدم قطعیت در مطالعات تغییر اقلیم ضروری می‌باشد. نتایج این مطالعه نشان داد که دبی جریانهای حداکثر طی ماه‌های فصل زمستان افزایش قابل‌ملاحظه‌ای تحت تأثیر تغییر اقلیم خواهد داشت، درحالی‌که کاهش در دبی جریانهای کم در فصول بهار و پاییز نسبت به دوره پایه پیش‌بینی شده است. کاهش جریان در ماه‌های مارس تا مه که در مدیریت منابع آب حوضه از اهمیت زیادی برخوردار است، لزوم بازنگری در نحوه بهره‌برداری از سد زایندهرود را نشان می‌دهد.
کلمات کلیدی: تغییر اقلیم، عدم قطعیت، میانگین‌گیری بیزی، سد زایندهرود
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.