ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﻘﺎوم ﺳﺎزی ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺧﺸﺘﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زﻟﺰﻟﻪ ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮار اﺳﺖ اﯾﻦ اﻣﺮ ﻧﺎﺷﯽ از ﺳﺎﺧﺘﺎر و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺧﺎص اﯾﻦ ﺑﻨﺎﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای اﯾﻤﻦﺳﺎزی ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زﻟﺰﻟﻪ، ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ آنﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﻧﮕﻪداری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺗﺪوﯾﻦ ﺷﻮد و ﻋﻮاﻣﻞ آﺳﯿﺐرﺳﺎن ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻮﻧﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ آﺳﯿﺐرﺳﺎن ﺑﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ در دو دﺳﺘﻪی ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ و ﻏﯿﺮ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﻗﺮار دارد. ﻋﻮاﻣﻞ ﻏﯿﺮ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎد و ﺑﺎران و ﻏﯿﺮه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺸﺮات، ﺟﻮﻧﺪﮔﺎن، ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن و ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺑﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ آﺳﯿﺐ وارد ﻣﯽﺳﺎزﻧﻨﺪ. ﺣﺸﺮاﺗﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮرﯾﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻐﺬﯾﻪ از ﻣﻮاد ﺳﻠﻮﻟﺰی ﺑﻪﮐﺎر رﻓﺘﻪ در ﺑﻨﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎه ﻣﻮﺟﻮد در ﮐﺎهﮔﻞ و ﯾﺎ ﭼﻮب ﺑﻪﮐﺎر رﻓﺘﻪ در ﺳﺎﺧﺖ درﻫﺎ و ﭘﻨﺠﺮهﻫﺎ و ﺣﻔﺮ ﮔﺎﻟﺮیﻫﺎ در درون دﯾﻮارهﻫﺎ و ﺳﻘﻒﻫﺎی ﺑﻨﺎ و ﮐﺎﻫﺶ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﻦ ذرات ﻣﻼت ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﻨﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻣﻮشﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻮراخ ﮐﺮدن دﯾﻮارهﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم آنﻫﺎ و ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن دﯾﻮارهﻫﺎ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ. رﯾﺸﻪﻫﺎی ﺑﻌﻀﯽ از ﮔﯿﺎﻫﺎن ﺑﻪ درون دﯾﻮارهﻫﺎی ﺑﻨﺎ ﻧﻔﻮذ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل رﻃﻮﺑﺖ و ﺑﺎ رﺷﺪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻨﺎ را ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺻﺤﯿﺢ ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮏ ﻣﯽﺗﻮان آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد و ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺧﺸﺘﯽ را در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮد.
ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻠﯿﺪی: ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮏ، ﺑﻨﺎﻫﺎی ﺧﺸﺘﯽ، زﻟﺰﻟﻪ، ﻣﻮرﯾﺎﻧﻪ
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.