داﻣﻨﻪ ﻫﺎی ﺟﻨﻮﺑﯽ رﺷﺘﻪ ﮐﻮه اﻟﺒﺮز ﺑﺮﺧﻼف ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎﻟﯽ آن از ﭘﻮﺷﺶ ﺿﻌﯿﻒ ﮔﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎ اﻗﻠﯿﻤﯽ ﺧﺸﮏ ﯾﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﺧﺸﮏ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ ﮐﻪ آن را ﻣﺴﺘﻌﺪ ﺗﺨﺮﯾﺐ و ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ و از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﺧﺎک، ﻣﻮﺟﺐ ﺿﺮرﻫﺎی اﻗﺘﺼﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ زﯾﺎدی ﻣﯽ ﺷﻮد. ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﯿﮑﺎری و اﯾﺠﺎد ﻓﻘﺮ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎی آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻏﯿﺮاﺻﻮﻟﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺪﯾﺪ اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه ﻧﺎﮔﻮار ﻣﯽ ﺷﻮ د. ﻟﺬا ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪ، درﯾﺎﭼﻪ ﺳﺪ ﺳﻔﯿﺪرود ﮐﻪ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه آب ﮐﺸﺎورزی ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺰرﮔﯽ از اﺳﺘﺎن ﮔﯿﻼن اﺳﺖ، ﺣﻮﺿﻪ آﺑﺨﯿﺰ ﻋﻠﯽ آﺑﺎد ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺤﺪوده ﺣﻮﺿﻪ ﺑﺮ روی ﻧﻘﺸﻪ ﺗﻮﭘﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ و ﻣﺤﺪوده ﺧﻨﺪﻗﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از دﺳﺘﮕﺎه GPS ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ. ﻻﯾﻪ ﻫﺎی ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ در اﯾﺠﺎد ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺧﻨﺪﻗﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ازﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ اﯾﺠﺎد و ﻧﻘﺸﻪ واﺣﺪ ﮐﺎری ﺗﻬﯿﻪ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻃﻮل ﺧﻨﺪق ﻫﺎی ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮداری و ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﺧﺎک ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺧﻨﺪﻗﻬﺎ ﯾﺎدداﺷﺖ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد، ﻋﻤﺪه ﺟﺎده ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺟﺎده اﺻﻠﯽ ﻣﻮاﺻﻼﺗﯽ ﺑﯿﻦ ﻣﻨﺠﯿﻞ و ﮔﯿﻠﻮان اﺳﺖ. در ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺿﺮورت آﺑﮕﺬر اﺣﺪاث ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ در ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از آﺑﮕﺬر، ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺳﺴﺖ ﺑﻮدن ﺧﺎﮐﻬﺎی ﻣﺎرﻧﯽ ﻣﻮﺟﻮد، ﻣﻨﻄﻘﻪ دﭼﺎر ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﻨﺪﻗﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻟﺬا ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺟﺮای ﻃﺮﺣﻬﺎی ﮐﺸﺎورزی، وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺎک، زﻣﯿﻦ ﺷﻨﺎﺳﯽ، ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ، اﺟﺮای ﻃﺮﺣﻬﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺴﯿﺮ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺣﺴﺎس ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺎﻣﻞ اﺻﻮل ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺟﺎده ﺳﺎزی اﻗﺪام ﮔﺮدد.
ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻠﯿﺪی: ﺟﺎده، ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ، آﺑﮑﻨﺪ، آﺑﮕﺬر، ﮐﺎرﺑﺮی اراﺿﯽ، GIS
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.