مقاله: اﺛﺮات ﻣﺨﺮب ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺮ ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ و راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی

ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻃﺒﯿﻌﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻃﻮﻓﺎن ﻫﺎ ﭘﺪﯾﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺎدل ﭼﺮﺧﻪ ﺣﯿﺎت اﯾﻦ ﮐﺮه ﺧﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ و آﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺨﺎﻃﺮات را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ،ﺑﺮﺧﻮرد اﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﻮاﻣﻊ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ و ﯾﺎ ﻋﺪم آﻣﺎدﮔﯽ ﻻزم در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز ﻧﺎاﻣﻦ درﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﺮﺧﻄﺮ، اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺮاﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺳﺎﺣﻠﯽ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﻻ در ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ، ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ و ﭘﺴﺖ ﺑﻮدن ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﻧﺎ اﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮدم، از دﻻﯾﻞ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻃﻮﻓﺎن و ﻋﻠﻞ ﭘﯿﺪاﯾﺶ آن و اﺛﺮات ﻣﺨﺮب آن ﺑﺮ ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اراﺋﻪ ﺗﻤﻬﯿﺪات ﻻزم ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی، ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ اﺳﺖ.روش ﺗﺤﻘﯿﻖ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ،ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮوری ﺑﺮ ﺗﺠﺎرب ﮐﺸﻮرﻫﺎی دﯾﮕﺮ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺮرﺳﯽ اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک ﻣﮑﺘﻮب و ﺳﺎﯾﺘﻬﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﯿﺪه اﺳﺖ .در ﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ اراﺋﻪ ﻣﻼﺣﻈﺎت ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻌﻤﺎری درﺧﺼﻮص ﭘﻮﺷﺶ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن،دﯾﻮارﻫﺎ، ﭘﯽ و ﻓﻨﺪاﺳﯿﻮن و ﺟﺰﯾﯿﺎت ﻧﻈﯿﺮﺑﺎزﺷﻮﻫﺎ ،راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺖ اﺻﻼح و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ راﻫﮑﺎرﻫﺎی ﺷﻬﺮﺳﺎزی ﻧﻈﯿﺮاﺣﺪاث ﻣﺮاﮐﺰ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮره ﮐﻪ ﺑﺘﻮان از اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد و اﺣﺪاث ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﻫﺴﺘﻪ ﻣﺮﮐﺰی ﺑﺎ ﺟﻬﺖ ﮔﯿﺮی ﻣﻮرب در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻂ ﺳﺎﺣﻠﯽ و ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻮاﻧﻊ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ (ﻃﺒﯿﻌﯽ،ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺪﻫﺎی آﺑﯽ ،ﺗﭙﻪ ﻫﺎی ﺧﺎﮐﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﯾﻢ واﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺧﺎک و ﮐﻨﺘﺮل رﺳﻮب، ﺣﻔﻆ درﺧﺘﺎن و درﺧﺘﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮری ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎد ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن اﻓﺘﺎدن آب، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ روﯾﺸﯽ، و ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺗﺎﻻب ﻫﺎ و آﻣﻮزش و آﮔﺎﻫﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ از ﻣﻮارد ﺿﺮوری اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺗﻤﻬﯿﺪات ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.

کلمات ﮐﻠﯿﺪی: ﻃﻮﻓﺎن، ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎﻫﻬﺎی اﻧﺴﺎﻧﯽ، ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی، ﻣﻌﻤﺎری و ﺷﻬﺮﺳﺎزی