رشد و شکوفایی منطقه مرکزی ایران با زایندهرود پیوند خورده است. ضرورت تحقیق با عنایت به خشکسالی اخیر بستر زایندهرود ملموس‌تر به نظر می‌رسد، زیرا حیات فلات مرکزی ایران به وجود این نعمت بی‌بدیل وابسته است و ضروری است بررسی و کنکاش‌های دقیق علمی در این زمینه و ارائه راه‌حل‌های اساسی، کوتاه‌مدت و بلندمدت صورت پذیرد.
در کشور ما اطلاعات مربوط به اثرات خشکسالی بر محیطزیست بسیار پراکنده و ناقص است. حتی می‌توان گفت هیچ‌گونه برنامه‌ای برای مطالعه و ثبت این اطلاعات وجود ندارد. حال آن که اطلاعات درست و دقیق از اثرات این پدیده می‌تواند شدت آسیب‌های وارده بر محیطزیست را به هنگام وقوع خشکسالی آینده کاهش دهد.
با عنایت به آنچه گذشت و با توجه به موقعیت کشور ما که در کمربند خشک جهان قرار دارد اجرای راهکارهای متناسب و مناسب می‌تواند در کاهش اثرات کم‌آبی مؤثر واقع شود. البته درباره خشکسالی منجمله در حوضه زایندهرود، نکات و واقعیت‌هایی نیز وجود دارد که اهم آن‌ها عبارتند از:
۱- خشکسالی؛ یکی از ویژگی‌های طبیعی سرزمین‌های خشک است، نه بلای آن.
۲- آنچه خشکسالی را به فاجعه یا بحران تبدیل می‌کند، نبود باران نیست، نادانی است.
۳- فقر مدیریتی بیش‌تر از فقر اقلیمی می‌تواند وخامت خشکسالی را افزایش دهد.
۴- برتری دادن به مدیریت ریسک نسبت به مدیریت بحران، مهم‌ترین عامل مهارکننده خشکسالی است.
کلمات کلیدی: بحران، حوضه آبریز زایندهرود، اقلیم، محیطزیست، راهکار
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.