چرخه تغییرات اقلیمی کره‌ی زمین به گونه‌ای پیش می‌رود که جوامع توسعه‌یافته نیز، با دیده‌ای نگران به وضعیت غیرقابل پیش‌بینی رخدادهای طبیعی می‌نگرند. حتی اگر امکانات، تجهیزات و نیروهای امدادی موجود، آماده مواجهه با دوره‌های بازگشت رخدادهای طبیعی باشند، چگونه می‌توان مقابل رخدادهایی که روز به روز از روند ثابت و معمول گذشته فاصله می‌گیرند، تاب آورد؟ در چنین شرایطی تلاش برای ارتقای آمادگی و تاب‌آوری بیشتر، نیازمند راهبردهایی مستمر، پویا و هدفمند است تا میزان غافلگیری در مواجهه با رفتارهای غیرمنتظره طبیعت به حداقل برسد. بدون شک بخش قابل توجهی از این راهبردها نه در آزمایشگاه‌های کنترل کیفیت بتن و جوش، بلکه در بسترهایی تحقق می‌یابند که امکان آموزش در آن زمینه‌ها فراهم شود. نگاهی به تجربیات کشورهای مختلف جهان در طراحی، تدوین و تمرین برنامه‌های آمادگی مقابل حوادث، نشان می‌دهد که چنین برنامه‌هایی در وهله نخست اموری «جامعه‌محور» بوده و در وهله بعدی، با مشارکت مجموعه‌ای هماهنگ از سازمان‌های مسئول در این زمینه پیش می‌رود. در این میان آموزش آمادگی در برابر سوانح در شهر تهران، اتفاق جدیدی نیست؛ اما اجرای یک برنامه جامع، رویکردی جدید و البته لازم است که نمی‌توان برای اجرایی شدن و پیشبرد آن، بیش از این صبر کرد. به عبارت دیگر، اجرای برنامه جامع آموزش همگانی مدیریت بحران در شهر تهران، امری نیست که بتوان آن را به موعد تامین منابع مالی، ایجاد وحدت رویه نهادهای ذینفع یا استقرار نظام یکپارچه مدیریت شهری موکول کرد یا اینکه با نگرشی بدبینانه، در توفیق چنین سیاست‌هایی دچار تردید شد. از سوی دیگر نباید فراموش کرد آموزش بذری است که حتی در بی‌حاصل‌ترین زمین‌ها، میوه آمادگی و پیروزی به بار می‌دهد. آنچه در این میان موفقیت یک برنامه جامع آموزشی را تضمین می‌کند، مشارکت نهادهای دست‌اندرکار، استمرار تلاش‌ها و البته ایجاد انگیزه در مخاطبان است. طرح جامع آموزش که با پیگیری و تلاش مجموعه‌ای از کارشناسان سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران تدوین شده است، به منزله قدم گذاشتن در راه درازی است با این دورنما که «رفتن، رسیدن است ». سند حاضر در ۴ فصل تدوین شده که امید است نقطه نظرات و بازخوردهای دانشگاهیان و کارشناسان حوزه های مرتبط، نکاتی ارزنده را در خدمت ویرایش و بهبود آن قرار دهد.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.